Альба [5] |
Бол. Лысица [4] |
Великая Липа [6] |
Городея [14] |
Грусково [2] |
Друцковщизна [1] |
Дубейки [2] |
Заозерье [1] |
Затурья [3] |
Заушье [1] |
Куноса [1] |
Лань [10] |
Леоновичи [17] |
Макаши [3] |
Мал. Быховщина [1] |
Малево [2] |
Мацилевщина [2] |
Нов. Новоселки [1] |
Оношки [8] |
Островки [3] |
Плешевичи [2] |
Погорельцы [1] |
Прости [2] |
Рудавка [1] |
Сейловичи [4] |
Славково [1] |
Снов [25] |
Солтановщина [3] |
Сычи [1] |
Ужанка [1] |
Юшевичи [5] |
Город Реутов, Московская область. Россия
Город Росолини, Область Сицилия, Италия
Город Пулавы, Люблинское воеводство, Польша
Город Злотув, Великопольское воеводство, Польша
Город Одолянов, Великопольское воеводство, Польша
Город Горис, Область Сюник, Армения
Город Лайхинген, земля Баден-Вюртембер, Германия
« Ноябрь 2010 » | ||||||
Пн | Вт | Ср | Чт | Пт | Сб | Вс |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
Працавітая | 11:40 |
Газета - №204-207 (10157-10160) Рубрика - Сядзіба: якія мы гаспадары? 20 ноября 2010 Жыхарка вёскі Затур'я Леаніда Аляксееўна Хвіцько стала сёлета пераможцай раённага конкурсу "Лепшы падворак" у намінацыі "Кветкавае багацце". На сцэне раённага Цэнтра культуры і адпачынку атрымала падарунак ад арганізатараў конкурсу - упраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне райвыканкама і раённага тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва. Сапраўды, ад ранняй вясны, з пачаткам цвіцення жоўтых нарцысаў, да позняй восені, калі агародчык упрыгожваюць белыя, жоўтыя, ружовыя, бэзавыя хрызантэмы, яе дом "патанае" ў кветках. Асабліва яркі малюнак тут летам. За нарцысамі пачынаюць чырванець цюльпаны. Дораць водар крэмавыя, ружовыя і вішнёвыя півоні. Пазней заяўляюць пра сябе ружы, эшольцыя, аксаміткі, флоксы, званочкі, гваздзіка турэцкая, гартэнзія, астры, гладыёлусы, вяргіні. - Асабліва мне падабаюцца лілеі. Іх болей за 20 кустоў, - усміхаецца Леа-ніда Аляксееўна. - Колеры - самыя розныя, ад белага да бардовага. Займець такое багацце дапамагалі то сын, прывозячы цыбулінкі з іншых мясцін, то нявестка, рассаджваючы ўласныя "зараснікі". Цыбуліны гладыёлусаў раней, калі бывала ў Мінску, Леаніда Аляксееўна заўсёды купляла на Камароўскім рынку. Хацелася мець нешта новае, незвычайнае. Летась пасадзіла касачы. Чакае, што будучай вясной яны зацвітуць. Вырошчвае і аднагадовыя кветкі. Сальвію, пятунію розных колераў высявае ў хаце. Расаду пікіруе, а потым высаджвае ў адкрыты грунт, паміж шматгадовымі раслінамі. Таму і нагадвае яе немаленькі агародчык прыгожы, прывабны дыван. Кветкавы. Каб кветкі былі сапраўдным упрыгажэннем сядзібы, іх трэба з любоўю да-глядаць, мнагалетнікі - рассаджваць. Кусцікамі, цыбулінамі гаспадыня дзеліцца з суседзямі, аднавяскоўцамі. Лілея, напрыклад, перакачавала праз дарогу - да Зінаіды Пятроўны Русак. Цюльпаны - праз суседні плот, да Янцэвічаў: Алена Паўлаўна і Іван Аляксандравіч таксама аматары кветак і ў 2008 годзе былі прызёрамі аналагічнага раённага конкурсу. Захапляецца ружамі і дачка Таццяна, якая з сям'ёй жыве ў Лані. … Чырвоная рабіна ля веснічак, рознакаляровыя хрызантэмы ля плоту. Цяпер, у лістападзе, гэта - адзіная кветка, якая ўпрыгожвае сядзібу. Астатнія зрэзаны, прыкрыты галінкамі, лісцем, зямлёй - падрыхтаваны да зімоўкі. Прыгожа выглядае ашаляваная, пафарбаваная ў жоўты колер хата з блакітнымі вугламі, з бялюткімі пластыкавымі вокнамі. У глыбіні двара - акуратны калодзеж, далей - такі ж акуратны, з пафарбаванымі дзвярыма хлевушок. Каля яго, на гаспадарчым двары, брэхам сустракае чужога сабака. Чысцюткай сцежкай іду да ганка. Адзначаю: куры тут не гуляюць. Яны - побач, за плотам, пад дрэўцамі маладога саду. Такая ж чысціня і парадак у хаце. І яшчэ - шмат вазонаў. Адной любві да раслін мала, трэба быць такой працавітай, як Леаніда Хвіцько, каб ствараць прыгажосць вакол сябе. А яе, працавітасці, маёй субяседніцы не пазычаць. Яна рана спазнала сялянскую справу. Адразу пасля заканчэння сямігодкі пайшла ў мясцовы калгас "Слава" на палявыя работы. Палола лён, кукурузу, жала збожжавыя. А восенню, у 16 гадоў, засталася на Затур'янскай малочнатаварнай ферме. Што такое прафесія даяркі ў 60-я гады мінулага стагоддзя, людзі старэйшага ўзросту ведаюць: усё рабілі ўручную - даілі кароў, насілі вёдрамі малако, насілі корм - буракі, жамерыны, сечку. 10 гадоў аддала Леаніда гэтай справе. І яшчэ 25 - рабоце на мясцовай свінаферме. Тут цяжкасці былі тыя ж. Але жанчына спраўлялася. Працаваць усюды трэба, а тут заробак неблагі, грошы лішнімі не былі - яны з мужам гадавалі траіх дзяцей. Ды й паважалі яе за такую самаадданасць. У 1975 годзе Леаніду Аляксееўну ўзнагародзілі ордэнам Працоўнай Славы трэцяй ступені. Ішлі гады. Дзеці выраслі, разляцеліся, стварылі свае сем'і, звілі свае гнёзды. Рана пайшоў з жыцця муж Канстанцін Адамавіч, затым пахавала свякроў, з якой жылі разам. Засталася адна, але дзеці і ўнукі (а іх - сямёра хлопцаў) часта наведваюць маму і бабулю, дапамагаюць ёй. - Ваш агародчык перад хатай такі вялікі. Не шкада зямлю пад кветкі аддаваць? - спытала я, агледзеўшы падворак. - Спрабавала вырошчваць і моркву, і буракі. Не радзілі. Глеба тут - не для гародніны. Некалі, у 45-м, хату будавалі свякроў з маці сваёй і двума сынамі, лю-дзей чужых наймалі, бо свёкар з вайны не вярнуўся. Пяску, каб адсыпаць будынак, не было, для гэтага знялі ўвесь верхні грунт навокал яго, перакінулі рыдлёўкамі праз фундамент. Застаўся ніжні, неўрадлівы пласт. Калі я прыйшла сюды замуж, вазілі з Косцем, насілі ў агародчык зямлю. Хадзіла на поплаў, збірала яе з кратавін. Але, мусіць, тое, што было з самага пачатку, узнавіць не ўдалося. Вось і пачалі садзіць многа кветак. Муж мой іх таксама любіў. І яны растуць, цвітуць на радасць. Ствараюць добры настрой. | |
Категория: Затурья | Просмотров: 679 | Добавил: nesvizh1223 | Рейтинг: 5.0/2 | |
Всего комментариев: 0 | |