Аднаўленне Каложскай царквы сёння
абмяркоўваецца найбольш заўзята сярод дыскусій на тэму захавання
гісторыка-культурнай спадчыны Горадні, прапаноўваюцца альтэрнатыўныя
погляды ў інтэрнэце і афіцыйная рэканструкцыя ў дзяржаўных СМІ.
Калі
задумацца пра школу беларускіх рэстаўратараў, то напэўна можна з
вялікай упэўненасцю сцвярджаць, што такая існуе, але на якім узроўні яна
існуе варта задумацца больш глыбока. Аб тым, як вядзецца аднаўленне і
рэстаўрацыя па-беларуску, можна ўявіць па помніках, якія ўжо спадчына
ЮНЭСКА. Праўда ўжо сумніўная спадчына…
Часта калі гаворым пра
спадчыну Горадні ўзгадваем "экскаватарную археалогію”, у Нясвіжскім
замку Радзівілаў мы можам пазнаёміцца з "экскаватарнай рэканструкцыяй”. І
вось, пачынаем вандроўку па гэтаму выдатнаму помніку эпохі славутага
Бернардоні, Сіроткі і інш. Што сёння кідаецца ў вочы не спецыялісту, а звычайнаму наведвальніку вядомага помніка, калі падыходзім да яго. Зруйнаваны мост да палаца Радзівілаў.
Вельмі незвычайная, падобная да казачных, вежа.
Калі ўзгадаць недалёкае мінулае, 2008 год – разбураная трохпавярховая галерэя.
Крочым далей і разгледзім палац унутры.
Замовіўшы экскурсію мы трапляем у былую бібліятэку, дзе нават папкі
стаяць як у часы Радзівілаў. Як міла! Але сцеражыся! Перад уваходам нас
чакае сустрэча з "прыгожымі” пластыкавымі дзвярыма ў славуты палац. Дух
проста замірае – вось яно зусім знаёмае. Як часта адчыняю такія дзверы ў
краму з прадуктамі, а аказваецца "гісторыя побач”.
З пластыка зроблены ўваход на другім паверсе.
А таксама зусім выбіваецца, насамрэч вельмі патрэбны, пластыкавы абменны пункт на фоне печаў.
Гардэроб пазбаўлены адчування старадаўнасці навогул, а вестыбюль як у шпіталя ці паліклінікі.
А потым падняўшыся па лесвіцы
"а-ля неблагі катэдж за мяжой горада” мы трапляем у святая святых
Радзівілаў – пускавы паверх ці залы пускавога корпуса.
У першым
інфармацыйным зале, дзе сустракаемся з экскурсаводам, кожны раз (а
наведваю па працы музей часта) бачым адныя і тыя ж фотаздымкі на вялікім
экране тэлевізара (па-мойму Нясвіж такі фотагенічны, што можна
перыядычна папаўняць новымі здымкамі). Далей мілыя дзяўчыны ці
прыемныя маладыя людзі пачынаюць на выдатнай расейскай мове распавядаць
пра тое, што было ў адна тысяча пяцьсотых гадах. З мовай у замку зусім
тугавата, я, канешне, разумею, што самі Радзівілы ведалі шмат моваў і
расейскую таксама, але менавіта ад прадстаўнікоў гэтага народа найбольш
пяцярпелі. На пытанне: "а па-беларуску слабо?” – адказ: "па-беларуску мы
не праводзім” (у дадатак і па-польску, і па-ангельску таксама). І вось
даведваюся шмат пра тое што было, як было ў замку дзякуючы фотаздымкам з
калекцыі Эльжбеты Тамашэўскай-Радзівіл, нават фотаздымкаў у нас сваіх
няма. Дзякуй гэтай выдатнай жанчыне і тым асобам, што патрымліваюць з ёй
кантакт і могуць "урваць” інфармацыю пра нашу спадчыну. На месцы
рэканструктара-рэстаўратараў запісвала б усё, што кажа пра палац
спадарыня Эльжбета – гэта ж такі падарунак лёсу! Спадзяюся, што так і
робяць. Зал з бібліятэкай самы прыстоўны па знешнему абліччу ў гэтым пускавым корпусе і цікавы для аматараў кніжак. Але
муляжы і копіі будуць крок за крокам праследаваць вас у замку. Гэта
канешне можна патлумачыць цяжкім лёсам палаца і недахопам нават проста
экспанатаў эпохі, таму адкінуўшы усё вонкавае варта ператварыцца ў слых і
толькі слухаць экскурсавода. Бо усё што паказвае ня вартае ўвагі, за
малым выключэннем. І думка прыходзіць да галавы: "Тут толькі пачатак
гэтага музейнага асяроддзя, але чым яны запоўняць астатнія шматлікія
памяшканні замка?”. Адказ не прымусіў чакаць – "купяць!” Адказ
няправільны. На сам рэч рэйды ў іншыя музеі за "дэпазітам”, які можа
ператварыцца ў пастаяннае захоўванне, ужо адбываліся. Падзяліся з
калегай лепшым! Але калі падумаць пра "купяць”. Кошт уваходнага
квітка невялікі - 3000 руб. Экскурсія на 40 хвілін каштуе 28000 руб,
гэта таксама нешмат, але ў параўнанні з іншымі музеямі не малая (Мірскі
замак экскурсія большая і складаней умовы правядзення 15000 руб). У
выходныя там бывае тысячы турыстаў, таму думаю фінансавы план яны
выконваюць. А вось экскурсіі па зместу цікавыя, але група больш 40
чалавек на аднаго экскурсавода, у зале адначасова знаходзіцца дзве-тры
групы, не хапае паветра, нічога ня бачна – і ў выніку музейнаяй часткай
турысты не задаволены. Пры гэтым часта плоцяць за дзвух экскурсаводаў
(56000 руб) на дзве групы, а даюць аднаго нічым гэта не патлумачыўшы. У
сезон экскурсаводаў не хапае, тэлефануеш загаддзя каб дамовіцца, і
кажуць усе занятыя. А значыць такім чынам адмаўляюцца ад дадатковых
грошай. А яшчэ варта павучыцца службе аховы замка павагі да турыстаў.
Не патрапіўшы на эскурсію па замку, натуральна экскурсавод пачынае
ўнутры замкавага двара распавядаць пра гісторыю палаца. Але падыходзіць
ахоўнік і кажа, што трэба заплаціць уваходныя квіткі. Канешне я ўсё
разумею, але тады варта павесіць пры ўваходзе таблічку з адпаведным
надпісам: "Уваход на тэрыторыю замкавага двара платны”. Але яе няма,
чаму тады нас выганяюць? Мілыя турысты, варта вас папярэдзіць яшчэ
пра адну рэч. Як вядома каб патрапіць у палац трэба ўвайсці на тэрыторыю
выдатнага парка, але падрыхтуйце грошы, нешмат канешне, можна сказаць
капейкі нейкіх там 1500 руб. Гэта паборы мясцовага Зелянгаса, можна
сказаць "самоуправство”, ну трэба ж і ім неяк на жыццё зарабляць. Нават
пры наведванні квіткі не выдалі – а нейкую паперку, з адваротнага боку
якой штамп Зелянгаса. Абураны экскурсавод адной групы падыйшла да касы і
кажа: "На падставе чаго вы дзейнічаеце?” - ёй паказалі паперку з года
так 2007 за подпісам ужо былога замміністра культуры Грэдзюшка. На
пытанне, а як праходзяць мясцовыя жыхары – адказ быў: "бясплатна”, а як
вы іх адрозніваеце ад турыстаў – "адрозніваем”, нават бяз пашпарта –
"бяз пашпарта”. Вычарпальны адказ. Таму трэба прыглядзецца, як
выглядаюць нясвіжцы, і замаскіравацца пад іх. А думкі прыходзяць тады
вось пра што, Лазенкі – каралеўскі парк у Варшаве – бясплатны ўваход.
Той экскурсавод праўда сказаў: "Будзем праводзіць групы тайнымі
сцежкамі, а то мясцовыя ўлады зусім экстэнсіўна развіваюць турызм”. Вобраз
Нясвіжскага палаца, які намаляваны ў артыкуле – зусім несуцяшальны. Але
гэта не значыць, што няварта ехаць у гэты горад. Пакуль не ўсё
знішчана, таму спяшайцеся, каб даведацца пра цікавую гісторыю гэтай
выдатнай мясціны падчас экскурсій ці праз самастойнае знаёмства з
помнікамі, паркамі і іншымі прыгожымі вобразамі горада Радзівілаў.
Наступным разам завітаем у цэнтр Графства Мірскага.
Radziwill.by дзякуе Казак Таццяне за адмыслова дасланы на наш сайт артыкул.
Источник: http://www.radziwill.by/index.php?option=com_content&view=article&id=97&Itemid=58 |